سلام
صلاح و فساد طبقات اجتماع در یکدیگر تأثیر دارد. ممکن نیست که دیواری بین طبقات کشیده شود و طبقه ای از سرایت فساد یا صلاح طبقه ی دیگر مصون یا بی بهره بماند،
ولی معمولا فساد از خواص» شروع می شود و به عوام» سرایت می کند و
صلاح برعکس از عوام» و تنبه و بیداری آنها آغاز می شود و اجبارا خواص» را به صلاح می آورد،
یعنی عادتا فساد از بالا به پایین می ریزد و صلاح از پایین به بالا سرایت می کند.
روی همین اصل است که می بینیم امیرالمؤمنین علی علیه السلام در تعلیمات عالیه ی خود، بعد از آنکه مردم را به دو طبقه ی عامه» و خاصه» تقسیم می کند، نسبت به صلاح و به راه آمدن خاصه اظهار یأس و نومیدی می کند و تنها عامه ی مردم را مورد توجه قرار می دهد.
در دستور حکومتی که به نام مالک اشتر نخعی مرقوم داشته می نویسد:
برای والی هیچ کس پرخرج تر در هنگام سستی، کم کمک تر در هنگام سختی، متنفرتر از عدالت و انصاف، پرتوقع تر، ناسپاس تر، عذرناپذیرتر، کم طاقت تر در شداید از خاصه» نیست.
همانا استوانه ی دین و نقطه ی مرکزی مسلمین و مایه ی پیروزی بر دشمن عامه» می باشند،
پس توجه تو همواره به این طبقه معطوف باشد. » .
بخشی از مقدمه ی کتاب داستان راستان از شهید مطهری
+مدت ها بود که اون ته ته های ذهنم به این سوال فکر می کردم:
آیا این حرکت های کوچک ما مثل جلسات خانگی و هیات و تلاش های ما در حد خانواده و برای تاثیر گذاری تو جامعه با این عظمت و ساختارهای بیچیده اش و در مقابل دستگاه شیطان و حربه هاش، فایده ای هم داره؟
وقتی حاج آقا از این کلام مولا ی متقیان علیه السلام برام گفتند، اولش باورم نشد. انگار جواب رو برای من فرستاده بودن! با اینکه اصلا موضوع صحبت حاج آقا ربطی به سوال من نداشت.
درباره این سایت